eşek

eşek

See also: ešek

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *eĺčgek (“donkey”).

Noun

eşek

1. (zoology) donkey

Declension

Declension of eşek

nominative	eşek
genitive	eşekniñ
dative	eşekke
accusative	eşekni
locative	eşekte
ablative	eşekten

---

Salar

Etymology

From Proto-Turkic *eĺčgek (“donkey”).

Noun

eşek

1. donkey

   <Eşekni Ardınca Miniş> Afanti eşegini ardınca minep bazarda yürbar，Bir hobun balalar anıñ ardında ireşip sormış：--Afanti dada，sen nege eşeğiñni Ardınca minbür？Afanti yüre yüre demiş：--Men eşeğimni ilince minse，meniñ arqam selerge çevribür，Beyleki volsa selerni men kişi gör yoqdur；Eli，seler meniñ ilimde volsa，selerniñ arqañ maña çevribür，beyleki gelse seler meni kişi gör yoqdur. ― "Riding a Donkey Backwards" Avanti was riding a donkey backwards the street, and a group of children followed him and asked strangely: "Uncle Avanti, why are you riding a donkey backwards?" Avanti replied as he walked: "If I am riding a donkey, my back is facing you, which is disrespectful to you; if you run to my front, your back is pointed at me, which is right. I don't respect it anymore.

---

Turkish

Alternative forms

• eşşek (misspelling)

Etymology

From Ottoman Turkish اشك‎ (eşek, “donkey, ass; a silly, stupid, perverse man”), from Proto-Turkic *eĺčgek (“donkey”).[1] Related to Proto-Mongolic *eljigen (“donkey”), hence Mongolian илжиг (ilžig, “donkey”), perhaps from a common source or a result of language contact.[2] Nişanyan thinks Old Turkic [script needed] (eşgek, “donkey”) may be derived from Old Turkic [script needed] (eş-, “to walk, trot”) (for which see eşmek).[3]

Cognate with Old Uyghur [script needed] (eşgek, “donkey”), Azerbaijani eşşək (“donkey”), Bashkir ишәк (işäk, “donkey”), Kazakh есек (esek), Chuvash ашак (aš̬ak, “donkey”), Kyrgyz эшек (eşek, “donkey”), Turkmen eşek (“donkey”), Uzbek eshak (“donkey”), Russian ишак (išak, “donkey”).

Pronunciation

• IPA^(key): /e.ˈʃec/, /eʃ.ˈʃec/.
• Hyphenation: e‧şek

• Audio

  (file)

Noun

eşek (definite accusative eşeği, plural eşekler)

1. (zoology) donkey
2. ass, donkey, nitwit

Declension

Inflection
Nominative	eşek
Definite accusative	eşeği
	Singular	Plural
Nominative	eşek	eşekler
Definite accusative	eşeği	eşekleri
Dative	eşeğe	eşeklere
Locative	eşekte	eşeklerde
Ablative	eşekten	eşeklerden
Genitive	eşeğin	eşeklerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular eşeğim eşeklerim 2nd singular eşeğin eşeklerin 3rd singular eşeği eşekleri 1st plural eşeğimiz eşeklerimiz 2nd plural eşeğiniz eşekleriniz 3rd plural eşekleri eşekleri Definite accusative Singular Plural 1st singular eşeğimi eşeklerimi 2nd singular eşeğini eşeklerini 3rd singular eşeğini eşeklerini 1st plural eşeğimizi eşeklerimizi 2nd plural eşeğinizi eşeklerinizi 3rd plural eşeklerini eşeklerini Dative Singular Plural 1st singular eşeğime eşeklerime 2nd singular eşeğine eşeklerine 3rd singular eşeğine eşeklerine 1st plural eşeğimize eşeklerimize 2nd plural eşeğinize eşeklerinize 3rd plural eşeklerine eşeklerine Locative Singular Plural 1st singular eşeğimde eşeklerimde 2nd singular eşeğinde eşeklerinde 3rd singular eşeğinde eşeklerinde 1st plural eşeğimizde eşeklerimizde 2nd plural eşeğinizde eşeklerinizde 3rd plural eşeklerinde eşeklerinde Ablative Singular Plural 1st singular eşeğimden eşeklerimden 2nd singular eşeğinden eşeklerinden 3rd singular eşeğinden eşeklerinden 1st plural eşeğimizden eşeklerimizden 2nd plural eşeğinizden eşeklerinizden 3rd plural eşeklerinden eşeklerinden Genitive Singular Plural 1st singular eşeğimin eşeklerimin 2nd singular eşeğinin eşeklerinin 3rd singular eşeğinin eşeklerinin 1st plural eşeğimizin eşeklerimizin 2nd plural eşeğinizin eşeklerinizin 3rd plural eşeklerinin eşeklerinin

Derived terms

• eşek arısı
• eşek at olmaz, ciğer et olmaz
• eşekbaşı
• eşek bile bir düştüğü yere bir daha düşmez
• eşek cenneti
• eşek çamura çökerse sahibinden gayretlisi olmaz
• eşekçe
• eşekçi
• eşekkulağı
• eşekleşmek
• eşeklik
• eşeksırtı
• eşeksi
• eşekten düşmüşe dönmek
• uzun eşek

 

Related terms

• (?) eşmek (“to trot”)

References

1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*eĺgek”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
2. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*ĕĺǯu”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
3. Nişanyan, Sevan (2016-01-05), “eşek”, in Nişanyan Sözlük

---

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *eĺčgek (“donkey”).

Noun

eşek (definite accusative eşegi, plural eşekler)

1. donkey

Declension

Declension of eşek

	singular	plural
nominative	eşek	eşekler
accusative	eşeki	eşekleri
genitive	eşekiň	eşekleriň
dative	eşeke	eşeklere
locative	eşekde	eşeklerde
ablative	eşekden	eşeklerden