exultatio
Latin
Etymology
From exultō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ek.sulˈta.ti.oː/, [ɛk.sʊɫˈta.ti.oː]
Noun
exultatiō f (genitive exultatiōnis); third declension
- exultation
- joy
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | exultatiō | exultatiōnēs |
| Genitive | exultatiōnis | exultatiōnum |
| Dative | exultatiōnī | exultatiōnibus |
| Accusative | exultatiōnem | exultatiōnēs |
| Ablative | exultatiōne | exultatiōnibus |
| Vocative | exultatiō | exultatiōnēs |
Descendants
- French: exultation
- Italian: esultazione (archaic)
- Portuguese: exultação
- Spanish: exultación