extrico
Latin
Etymology
From ex- + tricae (“hindrances, impediments”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ekˈstriː.koː/, [ɛkˈstriː.koː]
Verb
extrīcō (present infinitive extrīcāre, perfect active extrīcāvī, supine extrīcātum); first conjugation
- I disentangle, extricate, free.
Inflection
Conjugation of extrico (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | extrīcō | extrīcās | extrīcat | extrīcāmus | extrīcātis | extrīcant |
imperfect | extrīcābam | extrīcābās | extrīcābat | extrīcābāmus | extrīcābātis | extrīcābant | |
future | extrīcābō | extrīcābis | extrīcābit | extrīcābimus | extrīcābitis | extrīcābunt | |
perfect | extrīcāvī | extrīcāvistī | extrīcāvit | extrīcāvimus | extrīcāvistis | extrīcāvērunt, extrīcāvēre | |
pluperfect | extrīcāveram | extrīcāverās | extrīcāverat | extrīcāverāmus | extrīcāverātis | extrīcāverant | |
future perfect | extrīcāverō | extrīcāveris | extrīcāverit | extrīcāverimus | extrīcāveritis | extrīcāverint | |
passive | present | extrīcor | extrīcāris, extrīcāre | extrīcātur | extrīcāmur | extrīcāminī | extrīcantur |
imperfect | extrīcābar | extrīcābāris, extrīcābāre | extrīcābātur | extrīcābāmur | extrīcābāminī | extrīcābantur | |
future | extrīcābor | extrīcāberis, extrīcābere | extrīcābitur | extrīcābimur | extrīcābiminī | extrīcābuntur | |
perfect | extrīcātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | extrīcātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | extrīcātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | extrīcem | extrīcēs | extrīcet | extrīcēmus | extrīcētis | extrīcent |
imperfect | extrīcārem | extrīcārēs | extrīcāret | extrīcārēmus | extrīcārētis | extrīcārent | |
perfect | extrīcāverim | extrīcāverīs | extrīcāverit | extrīcāverimus | extrīcāveritis | extrīcāverint | |
pluperfect | extrīcāvissem | extrīcāvissēs | extrīcāvisset | extrīcāvissēmus | extrīcāvissētis | extrīcāvissent | |
passive | present | extrīcer | extrīcēris, extrīcēre | extrīcētur | extrīcēmur | extrīcēminī | extrīcentur |
imperfect | extrīcārer | extrīcārēris, extrīcārēre | extrīcārētur | extrīcārēmur | extrīcārēminī | extrīcārentur | |
perfect | extrīcātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | extrīcātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | extrīcā | — | — | extrīcāte | — |
future | — | extrīcātō | extrīcātō | — | extrīcātōte | extrīcantō | |
passive | present | — | extrīcāre | — | — | extrīcāminī | — |
future | — | extrīcātor | extrīcātor | — | — | extrīcantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | extrīcāre | extrīcāvisse | extrīcātūrus esse | extrīcārī | extrīcātus esse | extrīcātum īrī | |
participles | extrīcāns | — | extrīcātūrus | — | extrīcātus | extrīcandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
extrīcāre | extrīcandī | extrīcandō | extrīcandum | extrīcātum | extrīcātū |
Descendants
- Aromanian: stric, stricari
- English: extricate
- Italian: strigare
- Portuguese: extricar
- Romanian: strica, stricare
- Sicilian: stricari (possibly)
- Spanish: estricar, extricar, estregar (possibly)
References
- extrico in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- extrico in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- extrico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette