exprobratio
Latin
Etymology
From exprōbrō (“reproach, upbraid, reprove”) + -tiō, from ex- + probrum (“disgrace, shame”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ek.sproːˈbraː.ti.oː/, [ɛk.sproːˈbraː.ti.oː]
Noun
exprōbrātiō f (genitive exprōbrātiōnis); third declension
- reproach
Declension
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | exprōbrātiō | exprōbrātiōnēs |
Genitive | exprōbrātiōnis | exprōbrātiōnum |
Dative | exprōbrātiōnī | exprōbrātiōnibus |
Accusative | exprōbrātiōnem | exprōbrātiōnēs |
Ablative | exprōbrātiōne | exprōbrātiōnibus |
Vocative | exprōbrātiō | exprōbrātiōnēs |
References
- exprobratio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- exprobratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette