exjuro
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /eksˈjuː.roː/, [ɛksˈjuː.roː]
Verb
exjūrō (present infinitive exjūrāre, perfect active exjūrāvī, supine exjūrātum); first conjugation
- Alternative form of exiuro
Inflection
Conjugation of exjuro (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | exjūrō | exjūrās | exjūrat | exjūrāmus | exjūrātis | exjūrant |
imperfect | exjūrābam | exjūrābās | exjūrābat | exjūrābāmus | exjūrābātis | exjūrābant | |
future | exjūrābō | exjūrābis | exjūrābit | exjūrābimus | exjūrābitis | exjūrābunt | |
perfect | exjūrāvī | exjūrāvistī | exjūrāvit | exjūrāvimus | exjūrāvistis | exjūrāvērunt, exjūrāvēre | |
pluperfect | exjūrāveram | exjūrāverās | exjūrāverat | exjūrāverāmus | exjūrāverātis | exjūrāverant | |
future perfect | exjūrāverō | exjūrāveris | exjūrāverit | exjūrāverimus | exjūrāveritis | exjūrāverint | |
passive | present | exjūror | exjūrāris, exjūrāre | exjūrātur | exjūrāmur | exjūrāminī | exjūrantur |
imperfect | exjūrābar | exjūrābāris, exjūrābāre | exjūrābātur | exjūrābāmur | exjūrābāminī | exjūrābantur | |
future | exjūrābor | exjūrāberis, exjūrābere | exjūrābitur | exjūrābimur | exjūrābiminī | exjūrābuntur | |
perfect | exjūrātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | exjūrātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | exjūrātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | exjūrem | exjūrēs | exjūret | exjūrēmus | exjūrētis | exjūrent |
imperfect | exjūrārem | exjūrārēs | exjūrāret | exjūrārēmus | exjūrārētis | exjūrārent | |
perfect | exjūrāverim | exjūrāverīs | exjūrāverit | exjūrāverimus | exjūrāveritis | exjūrāverint | |
pluperfect | exjūrāvissem | exjūrāvissēs | exjūrāvisset | exjūrāvissēmus | exjūrāvissētis | exjūrāvissent | |
passive | present | exjūrer | exjūrēris, exjūrēre | exjūrētur | exjūrēmur | exjūrēminī | exjūrentur |
imperfect | exjūrārer | exjūrārēris, exjūrārēre | exjūrārētur | exjūrārēmur | exjūrārēminī | exjūrārentur | |
perfect | exjūrātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | exjūrātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | exjūrā | — | — | exjūrāte | — |
future | — | exjūrātō | exjūrātō | — | exjūrātōte | exjūrantō | |
passive | present | — | exjūrāre | — | — | exjūrāminī | — |
future | — | exjūrātor | exjūrātor | — | — | exjūrantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | exjūrāre | exjūrāvisse | exjūrātūrus esse | exjūrārī | exjūrātus esse | exjūrātum īrī | |
participles | exjūrāns | — | exjūrātūrus | — | exjūrātus | exjūrandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
exjūrāre | exjūrandī | exjūrandō | exjūrandum | exjūrātum | exjūrātū |
References
- exjuro in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- exjuro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette