exercitatio
Latin
Etymology
From exercitō (“to exercise, train”) + -tiō (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ek.ser.kiˈtaː.ti.oː/, [ɛk.sɛr.kɪˈtaː.ti.oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ek.ser.t͡ʃiˈta.t͡si.o/, [ek.ser.t͡ʃiˈtaː.t͡si.o]
Noun
exercitātiō f (genitive exercitātiōnis); third declension
- exercise, training, practice
- discipline
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | exercitātiō | exercitātiōnēs |
Genitive | exercitātiōnis | exercitātiōnum |
Dative | exercitātiōnī | exercitātiōnibus |
Accusative | exercitātiōnem | exercitātiōnēs |
Ablative | exercitātiōne | exercitātiōnibus |
Vocative | exercitātiō | exercitātiōnēs |
References
- exercitatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- exercitatio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exercitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette