eviro
See also: evirò
Italian
Verb
eviro
- first-person singular present indicative of evirare
Latin
Etymology
From ex- (“out of”) + vir (“man”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈeː.wi.roː/, [ˈeː.wɪ.roː]
Verb
ēvirō (present infinitive ēvirāre, perfect active ēvirāvī, supine ēvirātum); first conjugation
- I emasculate, unman, deprive of manhood.
- I weaken, deprive of strength.
Inflection
Conjugation of eviro (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ēvirō | ēvirās | ēvirat | ēvirāmus | ēvirātis | ēvirant |
imperfect | ēvirābam | ēvirābās | ēvirābat | ēvirābāmus | ēvirābātis | ēvirābant | |
future | ēvirābō | ēvirābis | ēvirābit | ēvirābimus | ēvirābitis | ēvirābunt | |
perfect | ēvirāvī | ēvirāvistī | ēvirāvit | ēvirāvimus | ēvirāvistis | ēvirāvērunt, ēvirāvēre | |
pluperfect | ēvirāveram | ēvirāverās | ēvirāverat | ēvirāverāmus | ēvirāverātis | ēvirāverant | |
future perfect | ēvirāverō | ēvirāveris | ēvirāverit | ēvirāverimus | ēvirāveritis | ēvirāverint | |
passive | present | ēviror | ēvirāris, ēvirāre | ēvirātur | ēvirāmur | ēvirāminī | ēvirantur |
imperfect | ēvirābar | ēvirābāris, ēvirābāre | ēvirābātur | ēvirābāmur | ēvirābāminī | ēvirābantur | |
future | ēvirābor | ēvirāberis, ēvirābere | ēvirābitur | ēvirābimur | ēvirābiminī | ēvirābuntur | |
perfect | ēvirātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | ēvirātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | ēvirātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ēvirem | ēvirēs | ēviret | ēvirēmus | ēvirētis | ēvirent |
imperfect | ēvirārem | ēvirārēs | ēvirāret | ēvirārēmus | ēvirārētis | ēvirārent | |
perfect | ēvirāverim | ēvirāverīs | ēvirāverit | ēvirāverimus | ēvirāveritis | ēvirāverint | |
pluperfect | ēvirāvissem | ēvirāvissēs | ēvirāvisset | ēvirāvissēmus | ēvirāvissētis | ēvirāvissent | |
passive | present | ēvirer | ēvirēris, ēvirēre | ēvirētur | ēvirēmur | ēvirēminī | ēvirentur |
imperfect | ēvirārer | ēvirārēris, ēvirārēre | ēvirārētur | ēvirārēmur | ēvirārēminī | ēvirārentur | |
perfect | ēvirātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | ēvirātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | ēvirā | — | — | ēvirāte | — |
future | — | ēvirātō | ēvirātō | — | ēvirātōte | ēvirantō | |
passive | present | — | ēvirāre | — | — | ēvirāminī | — |
future | — | ēvirātor | ēvirātor | — | — | ēvirantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | ēvirāre | ēvirāvisse | ēvirātūrus esse | ēvirārī | ēvirātus esse | ēvirātum īrī | |
participles | ēvirāns | — | ēvirātūrus | — | ēvirātus | ēvirandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
ēvirāre | ēvirandī | ēvirandō | ēvirandum | ēvirātum | ēvirātū |
Derived terms
- ēvirātiō
- ēvirātus
Descendants
- Italian: evirare
References
- eviro in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- eviro in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- eviro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette