afzonderen
Dutch
Etymology
From af + zonderen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌsɔndərə(n)/
audio (file) - Hyphenation: af‧zon‧de‧ren
Verb
afzonderen
- (transitive) to isolate
Inflection
| Inflection of afzonderen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afzonderen | |||
| past singular | zonderde af | |||
| past participle | afgezonderd | |||
| infinitive | afzonderen | |||
| gerund | afzonderen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zonder af | zonderde af | afzonder | afzonderde |
| 2nd person sing. (jij) | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
| 2nd person sing. (u) | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
| 2nd person sing. (gij) | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
| 3rd person singular | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
| plural | zonderen af | zonderden af | afzonderen | afzonderden |
| subjunctive sing.1 | zondere af | zonderde af | afzondere | afzonderde |
| subjunctive plur.1 | zonderen af | zonderden af | afzonderen | afzonderden |
| imperative sing. | zonder af | |||
| imperative plur.1 | zondert af | |||
| participles | afzonderend | afgezonderd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- afzondering
- afzonderlijk
Anagrams
- zonderen af