afweren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afwēren. Equivalent to af + weren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfʋeːrə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: af‧we‧ren
Verb
afweren
- (transitive) to ward off
- (transitive) to parry, to deflect
Inflection
| Inflection of afweren (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | afweren | ||||||||
| past singular | weerde af | ||||||||
| past participle | afgeweerd | ||||||||
| infinitive | afweren | ||||||||
| gerund | afweren n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | weer af | weerde af | afweer | afweerde | |||||
| 2nd person sing. (jij) | weert af | weerde af | afweert | afweerde | |||||
| 2nd person sing. (u) | weert af | weerde af | afweert | afweerde | |||||
| 2nd person sing. (gij) | weert af | weerde af | afweert | afweerde | |||||
| 3rd person singular | weert af | weerde af | afweert | afweerde | |||||
| plural | weren af | weerden af | afweren | afweerden | |||||
| subjunctive sing.1 | were af | weerde af | afwere | afweerde | |||||
| subjunctive plur.1 | weren af | weerden af | afweren | afweerden | |||||
| imperative sing. | weer af | ||||||||
| imperative plur.1 | weert af | ||||||||
| participles | afwerend | afgeweerd | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- afwering
Anagrams
- weren af