Euphemus
Latin
Etymology
From Ancient Greek Εὔφημος (Eúphēmos).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /eu̯ˈpʰeː.mus/, [eu̯ˈpʰeː.mʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /eu̯ˈfe.mus/, [eu̯ˈfeː.mus]
Proper noun
Euphēmus m (genitive Euphēmī); second declension
- A masculine praenomen.
Declension
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | Euphēmus | Euphēmī |
Genitive | Euphēmī | Euphēmōrum |
Dative | Euphēmō | Euphēmīs |
Accusative | Euphēmum | Euphēmōs |
Ablative | Euphēmō | Euphēmīs |
Vocative | Euphēme | Euphēmī |
Descendants
- French: Euphème
- Italian: Eufemo
- Portuguese: Eufemo
- Spanish: Eufemo
References
- Euphēmus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette