afstuderen
Dutch
Etymology
From af + studeren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfstydeːrə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: af‧stu‧de‧ren
Verb
afstuderen
- (intransitive) to graduate: successfully complete one's studies
Inflection
| Inflection of afstuderen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afstuderen | |||
| past singular | studeerde af | |||
| past participle | afgestudeerd | |||
| infinitive | afstuderen | |||
| gerund | afstuderen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | studeer af | studeerde af | afstudeer | afstudeerde |
| 2nd person sing. (jij) | studeert af | studeerde af | afstudeert | afstudeerde |
| 2nd person sing. (u) | studeert af | studeerde af | afstudeert | afstudeerde |
| 2nd person sing. (gij) | studeert af | studeerde af | afstudeert | afstudeerde |
| 3rd person singular | studeert af | studeerde af | afstudeert | afstudeerde |
| plural | studeren af | studeerden af | afstuderen | afstudeerden |
| subjunctive sing.1 | studere af | studeerde af | afstudere | afstudeerde |
| subjunctive plur.1 | studeren af | studeerden af | afstuderen | afstudeerden |
| imperative sing. | studeer af | |||
| imperative plur.1 | studeert af | |||
| participles | afstuderend | afgestudeerd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- afgestudeerde
Anagrams
- studeren af