afstrijken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afstriken. Equivalent to af + strijken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfstrɛi̯kə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: af‧strij‧ken
Verb
afstrijken
- (transitive) to strike (a match, to attempt to ignite it)
- Een veiligheidslucifer, in tegensteling tot een strijklucifer, kun je niet redelijk aan alles afstrijken.
- A safety match, as opposed to a strike-anywhere match, can't be easily struck on any surface.
- (transitive) to rub out
- Strijk het overvloed kit af met terpentine.
- Rub out excessive sealant with turpentine.
Inflection
| Inflection of afstrijken (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afstrijken | |||
| past singular | streek af | |||
| past participle | afgestreken | |||
| infinitive | afstrijken | |||
| gerund | afstrijken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | strijk af | streek af | afstrijk | afstreek |
| 2nd person sing. (jij) | strijkt af | streek af | afstrijkt | afstreek |
| 2nd person sing. (u) | strijkt af | streek af | afstrijkt | afstreek |
| 2nd person sing. (gij) | strijkt af | streekt af | afstrijkt | afstreekt |
| 3rd person singular | strijkt af | streek af | afstrijkt | afstreek |
| plural | strijken af | streeken af | afstrijken | afstreeken |
| subjunctive sing.1 | strijke af | streeke af | afstrijke | afstreeke |
| subjunctive plur.1 | strijken af | streeken af | afstrijken | afstreeken |
| imperative sing. | strijk af | |||
| imperative plur.1 | strijkt af | |||
| participles | afstrijkend | afgestreken | ||
| 1) Archaic. | ||||