afsterven
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afsterven. Equivalent to af + sterven.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌstɛrvə(n)/
Audio (file) Audio (file) - Hyphenation: af‧ster‧ven
Verb
afsterven
- (intransitive) to die off
- (intransitive) to die out, to die away
- (intransitive) to decompose
Inflection
| Inflection of afsterven (strong class 3+7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afsterven | |||
| past singular | stierf af | |||
| past participle | afgestorven | |||
| infinitive | afsterven | |||
| gerund | afsterven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | sterf af | stierf af | afsterf | afstierf |
| 2nd person sing. (jij) | sterft af | stierf af | afsterft | afstierf |
| 2nd person sing. (u) | sterft af | stierf af | afsterft | afstierf |
| 2nd person sing. (gij) | sterft af | stierft af | afsterft | afstierft |
| 3rd person singular | sterft af | stierf af | afsterft | afstierf |
| plural | sterven af | stierven af | afsterven | afstierven |
| subjunctive sing.1 | sterve af | stierve af | afsterve | afstierve |
| subjunctive plur.1 | sterven af | stierven af | afsterven | afstierven |
| imperative sing. | sterf af | |||
| imperative plur.1 | sterft af | |||
| participles | afstervend | afgestorven | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- afsterving