afstaan
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afstaen. Equivalent to af + staan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfstaːn/
Audio (file) - Hyphenation: af‧staan
Verb
afstaan
- (transitive) to relinquish, to give up
- (transitive) to cede
Inflection
| Inflection of afstaan (strong class 6, irregular, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | afstaan | ||||||||
| past singular | stond af | ||||||||
| past participle | afgestaan | ||||||||
| infinitive | afstaan | ||||||||
| gerund | afstaan n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | sta af | stond af | afsta | afstond | |||||
| 2nd person sing. (jij) | staat af | stond af | afstaat | afstond | |||||
| 2nd person sing. (u) | staat af | stond af | afstaat | afstond | |||||
| 2nd person sing. (gij) | staat af | stondt af | afstaat | afstondt | |||||
| 3rd person singular | staat af | stond af | afstaat | afstond | |||||
| plural | staan af | stonden af | afstaan | afstonden | |||||
| subjunctive sing.1 | sta af | stonde af | afsta | afstonde | |||||
| subjunctive plur.1 | staan af | stonden af | afstaan | afstonden | |||||
| imperative sing. | sta af | ||||||||
| imperative plur.1 | staat af | ||||||||
| participles | afstaand | afgestaan | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- afstand
Anagrams
- staan af