afschuwen
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfsxyu̯ə(n)/
- Hyphenation: af‧schu‧wen
Etymology 1
From af + schuwen.
Verb
afschuwen
- (transitive) to scare off, to cause fear or revulsion in
Inflection
| Inflection of afschuwen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afschuwen | |||
| past singular | schuwde af | |||
| past participle | afgeschuwd | |||
| infinitive | afschuwen | |||
| gerund | afschuwen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schuw af | schuwde af | afschuw | afschuwde |
| 2nd person sing. (jij) | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
| 2nd person sing. (u) | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
| 2nd person sing. (gij) | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
| 3rd person singular | schuwt af | schuwde af | afschuwt | afschuwde |
| plural | schuwen af | schuwden af | afschuwen | afschuwden |
| subjunctive sing.1 | schuwe af | schuwde af | afschuwe | afschuwde |
| subjunctive plur.1 | schuwen af | schuwden af | afschuwen | afschuwden |
| imperative sing. | schuw af | |||
| imperative plur.1 | schuwt af | |||
| participles | afschuwend | afgeschuwd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- afschuw
- afschuwelijk
Etymology 2
Gerund of the verb afschuwen.
Noun
afschuwen n (uncountable)
- fear, horror, revulsion
Synonyms
- afkeer
- afschuw