afrijgen
Dutch
Etymology
From af- + rijgen.
Pronunciation
Audio (file) - Hyphenation: af‧rij‧gen
- Rhymes: -ɛi̯ɣən
Verb
afrijgen
- (transitive) to unstring
Inflection
| Inflection of afrijgen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afrijgen | |||
| past singular | reeg af | |||
| past participle | afgeregen | |||
| infinitive | afrijgen | |||
| gerund | afrijgen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rijg af | reeg af | afrijg | afreeg |
| 2nd person sing. (jij) | rijgt af | reeg af | afrijgt | afreeg |
| 2nd person sing. (u) | rijgt af | reeg af | afrijgt | afreeg |
| 2nd person sing. (gij) | rijgt af | reegt af | afrijgt | afreegt |
| 3rd person singular | rijgt af | reeg af | afrijgt | afreeg |
| plural | rijgen af | regen af | afrijgen | afregen |
| subjunctive sing.1 | rijge af | rege af | afrijge | afrege |
| subjunctive plur.1 | rijgen af | regen af | afrijgen | afregen |
| imperative sing. | rijg af | |||
| imperative plur.1 | rijgt af | |||
| participles | afrijgend | afgeregen | ||
| 1) Archaic. | ||||