abbinare
Italian
Etymology
From a derivative of Latin bīnī. Compare also binare.
Pronunciation
- IPA(key): /ab.biˈna.re/
- Rhymes: -are
- Hyphenation: ab‧bi‧nà‧re
Verb
abbinàre (first-person singular present abbìno, first-person singular past historic abbinài, past participle abbinàto, auxiliary avére) (transitive)
- to match, to couple, to pair
- Synonyms: accoppiare, appaiare
- to lace
Conjugation
Conjugation of abbinàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | abbinàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | abbinàndo | |||
present participle | abbinànte | past participle | abbinàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | abbìno | abbìni | abbìna | abbiniàmo | abbinàte | abbìnano |
imperfect | abbinàvo | abbinàvi | abbinàva | abbinavàmo | abbinavàte | abbinàvano |
past historic | abbinài | abbinàsti | abbinò | abbinàmmo | abbinàste | abbinàrono |
future | abbinerò | abbinerài | abbinerà | abbinerémo | abbineréte | abbinerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | abbinerèi | abbinerésti | abbinerèbbe, abbinerébbe | abbinerémmo | abbineréste | abbinerèbbero, abbinerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | abbìni | abbìni | abbìni | abbiniàmo | abbiniàte | abbìnino |
imperfect | abbinàssi | abbinàssi | abbinàsse | abbinàssimo | abbinàste | abbinàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
abbìna | abbìni | abbiniàmo | abbinàte | abbìnino | ||
negative imperative | nonabbinàre | non abbìni | non abbiniàmo | non abbinàte | non abbìnino |
Synonyms
- appaiare, coordinare
Derived terms
- abbinamento
- abbinarsi
- abbinato
Further reading
- abbinare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
- abbinerà