escora
See also: escorá
Catalan
Verb
escora
- third-person singular present indicative form of escorar
- second-person singular imperative form of escorar
Galician
![](Images/wiktionary/2017._Dorna_en_Palmeira._Ribeira._Galiza_Galicia.jpg.webp)
A Galician dorna, shored by a pair of escoras
Etymology
From Old French escore (“prop”), from Middle Dutch schore.[1] Compare English shore (“prop”).
Pronunciation
- IPA(key): /esˈkɔɾa̝/
Noun
escora f (plural escoras)
- shore, prop, strut (one of several wooden pieces used to shore a ship while on earth)
Derived terms
- escorar
References
- “escora” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “escora” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “escora” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- “écore”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Portuguese
Noun
escora f (plural escoras)
- iron beam that supports something
- handspike
- Synonym: espeque
- safeguard
- Synonyms: espeque, arrimo, amparo
Verb
escora
- inflection of escorar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Spanish
Etymology
From Old French score, from Dutch schoor.
Noun
escora f (plural escoras)
- (nautical) list, heeling, careen, careening
Verb
escora
- inflection of escorar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “escora”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014