afknippen
Dutch
Etymology
Compound of af + knippen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌknɪ.pə(n)/
- Hyphenation: af‧knip‧pen
Verb
afknippen
- (transitive) to cut off
Inflection
Inflection of afknippen (weak, separable) | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
infinitive | afknippen | ||||||||
past singular | knipte af | ||||||||
past participle | afgeknipt | ||||||||
infinitive | afknippen | ||||||||
gerund | afknippen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
1st person singular | knip af | knipte af | afknip | afknipte | |||||
2nd person sing. (jij) | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte | |||||
2nd person sing. (u) | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte | |||||
2nd person sing. (gij) | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte | |||||
3rd person singular | knipt af | knipte af | afknipt | afknipte | |||||
plural | knippen af | knipten af | afknippen | afknipten | |||||
subjunctive sing.1 | knippe af | knipte af | afknippe | afknipte | |||||
subjunctive plur.1 | knippen af | knipten af | afknippen | afknipten | |||||
imperative sing. | knip af | ||||||||
imperative plur.1 | knipt af | ||||||||
participles | afknippend | afgeknipt | |||||||
1) Archaic. |