escarpa
See also: escarpá
Catalan
Etymology
From Italian scarpa.
Pronunciation
- (Balearic) IPA(key): /əsˈkaɾ.pə/
- (Central) IPA(key): /əsˈkar.pə/
- (Valencian) IPA(key): /esˈkaɾ.pa/
Noun
escarpa f (plural escarpes)
- scarp, escarpment
Further reading
- “escarpa” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Galician
Pronunciation
- IPA(key): /esˈkaɾpa̝/
Etymology 1
From Proto-Germanic *skarpô (“sharp”).[1]
Noun
escarpa f (plural escarpas)
- splinter, thorn.
- tree bark, most notably when old and thick.
Etymology 2
Borrowed from Italian scarpa.[2]
Noun
escarpa f (plural escarpas)
- escarpment.
Derived terms
- escarpado (“steep”)
References
- “escarpa” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “escarpa” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “escarpado” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- Rivas Quintas, Eligio (2015). Dicionario etimolóxico da lingua galega. Santiago de Compostela: Tórculo. →ISBN, s.v. escarpa².
- Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “escarpa”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Portuguese
Etymology
Borrowed from Italian scarpa.[1]
Noun
escarpa f (plural escarpas)
- escarpment
Derived terms
- escarpado
References
- “escarpa” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2023.
Spanish
Etymology
From Italian scarpa.
Noun
escarpa f (plural escarpas)
- escarpment
- (Mexico) sidewalk
Verb
escarpa
- inflection of escarpar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “escarpa”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014