afglijden
Dutch
Etymology
From Middle Dutch afgliden, equivalent to af + glijden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑfˌxlɛi̯.də(n)/
Audio (file) - Hyphenation: af‧glij‧den
Verb
afglijden
- (intransitive, literally and figuratively) to slide down
- (intransitive) to slip off
Inflection
| Inflection of afglijden (strong class 1, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | afglijden | ||||||||
| past singular | gleed af | ||||||||
| past participle | afgegleden | ||||||||
| infinitive | afglijden | ||||||||
| gerund | afglijden n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | glijd af | gleed af | afglijd | afgleed | |||||
| 2nd person sing. (jij) | glijdt af | gleed af | afglijdt | afgleed | |||||
| 2nd person sing. (u) | glijdt af | gleed af | afglijdt | afgleed | |||||
| 2nd person sing. (gij) | glijdt af | gleedt af | afglijdt | afgleedt | |||||
| 3rd person singular | glijdt af | gleed af | afglijdt | afgleed | |||||
| plural | glijden af | gleden af | afglijden | afgleden | |||||
| subjunctive sing.1 | glijde af | glede af | afglijde | afglede | |||||
| subjunctive plur.1 | glijden af | gleden af | afglijden | afgleden | |||||
| imperative sing. | glijd af | ||||||||
| imperative plur.1 | glijdt af | ||||||||
| participles | afglijdend | afgegleden | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||