equitatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /e.kʷiˈtaː.tus/, [ɛkʷɪˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /e.kwiˈta.tus/, [ekwiˈt̪äːt̪us]
Etymology 1
From equitō (“ride”).
Noun
equitātus m (genitive equitātūs); fourth declension
- cavalry
- an instance of riding
- (rare) the order of equestrians
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | equitātus | equitātūs |
Genitive | equitātūs | equitātuum |
Dative | equitātuī | equitātibus |
Accusative | equitātum | equitātūs |
Ablative | equitātū | equitātibus |
Vocative | equitātus | equitātūs |
Synonyms
- (riding): equitātiō
Related terms
- equārius
- equester
- equīnus
- equiō
- equitārius
- equitātiō
- equitium
- equitō
- equus
Etymology 2
From equiō (“be in heat”).
Noun
equitātus m (genitive equitātūs); fourth declension
- (of mares) a being in heat
Declension
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | equitātus | equitātūs |
Genitive | equitātūs | equitātuum |
Dative | equitātuī | equitātibus |
Accusative | equitātum | equitātūs |
Ablative | equitātū | equitātibus |
Vocative | equitātus | equitātūs |
References
- “equitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “equitatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- equitatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- equitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to have the advantage in cavalry: equitatu superiorem esse
- the cavalry covers the retreat: equitatus tutum receptum dat
- to have the advantage in cavalry: equitatu superiorem esse