epidicticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἐπιδεικτικός (epideiktikós), from ἐπιδείκνυμι (epideíknumi, “to display, exhibit”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /e.piˈdiːk.ti.kus/, [ɛpɪˈd̪iːkt̪ɪkʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /e.piˈdik.ti.kus/, [ɛpiˈd̪ikt̪ikus]
Adjective
epidīcticus (feminine epidīctica, neuter epidīcticum); first/second-declension adjective
- (rhetoric) for display, declamatory
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | epidīcticus | epidīctica | epidīcticum | epidīcticī | epidīcticae | epidīctica | |
Genitive | epidīcticī | epidīcticae | epidīcticī | epidīcticōrum | epidīcticārum | epidīcticōrum | |
Dative | epidīcticō | epidīcticō | epidīcticīs | ||||
Accusative | epidīcticum | epidīcticam | epidīcticum | epidīcticōs | epidīcticās | epidīctica | |
Ablative | epidīcticō | epidīcticā | epidīcticō | epidīcticīs | |||
Vocative | epidīctice | epidīctica | epidīcticum | epidīcticī | epidīcticae | epidīctica |
References
- epidicticus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- epidicticus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers