emja
Icelandic
Etymology
From Old Norse emja (“to howl”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɛmja/
- Rhymes: -ɛmja
Verb
emja (weak verb, third-person singular past indicative emjaði, supine emjað)
- to howl
Conjugation
emja — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) | að emja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) | emjað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) | emjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) | ég emja | við emjum | present (nútíð) | ég emji | við emjum |
þú emjar | þið emjið | þú emjir | þið emjið | ||
hann, hún, það emjar | þeir, þær, þau emja | hann, hún, það emji | þeir, þær, þau emji | ||
past (þátíð) | ég emjaði | við emjuðum | past (þátíð) | ég emjaði | við emjuðum |
þú emjaðir | þið emjuðuð | þú emjaðir | þið emjuðuð | ||
hann, hún, það emjaði | þeir, þær, þau emjuðu | hann, hún, það emjaði | þeir, þær, þau emjuðu | ||
imperative (boðháttur) | emja (þú) | emjið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
emjaðu | emjiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Synonyms
- gaula
- ýla
- ýlfra