emetiens
Latin
Etymology
Present participle of ēmētior.
Participle
ēmētiēns m, f, n (genitive ēmētientis); third declension
- measuring out, traversing, imparting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ēmētiēns | ēmētiēns | ēmētientēs | ēmētientia | |
Genitive | ēmētientis | ēmētientis | ēmētientium | ēmētientium | |
Dative | ēmētientī | ēmētientī | ēmētientibus | ēmētientibus | |
Accusative | ēmētientem | ēmētiēns | ēmētientēs, ēmētientīs | ēmētientia | |
Ablative | ēmētiente, ēmētientī1 | ēmētiente, ēmētientī1 | ēmētientibus | ēmētientibus | |
Vocative | ēmētiēns | ēmētiēns | ēmētientēs | ēmētientia |
1When used purely as an adjective.