elemem
Hungarian
Etymology
elem + -em (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛlɛmɛm]
- Hyphenation: ele‧mem
Noun
elemem
- first-person singular single-possession possessive of elem
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | elemem | — |
accusative | elememet | — |
dative | elememnek | — |
instrumental | elememmel | — |
causal-final | elememért | — |
translative | elememmé | — |
terminative | elememig | — |
essive-formal | elememként | — |
essive-modal | elememül | — |
inessive | elememben | — |
superessive | elememen | — |
adessive | elememnél | — |
illative | elemembe | — |
sublative | elememre | — |
allative | elememhez | — |
elative | elememből | — |
delative | elememről | — |
ablative | elememtől | — |
non-attributive possessive - singular | elememé | — |
non-attributive possessive - plural | elememéi | — |