eleme
See also: ɛlɛmɛ́
Hungarian
Etymology
elem + -e (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛlɛmɛ]
- Hyphenation: ele‧me
Noun
eleme
- third-person singular (single possession) possessive of elem
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | eleme | — |
accusative | elemét | — |
dative | elemének | — |
instrumental | elemével | — |
causal-final | eleméért | — |
translative | elemévé | — |
terminative | eleméig | — |
essive-formal | elemeként | — |
essive-modal | eleméül | — |
inessive | elemében | — |
superessive | elemén | — |
adessive | eleménél | — |
illative | elemébe | — |
sublative | elemére | — |
allative | eleméhez | — |
elative | eleméből | — |
delative | eleméről | — |
ablative | elemétől | — |