eki

eki

English

Noun

eki (plural ekis)

1. A Japanese train station

---

Crimean Tatar

Numeral

eki

1. two

References

• Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎, Simferopol: Dolya, →ISBN

---

Esperanto

Etymology

ek +‎ -i

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈeki]
• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eki
• Hyphenation: e‧ki

Verb

eki (present ekas, past ekis, future ekos, conditional ekus, volitive eku)

1. (intransitive) to begin, start

Conjugation

Conjugation of eki present past future singular plural singular plural singular plural tense ekas ekis ekos active participle ekanta ekantaj ekinta ekintaj ekonta ekontaj acc. ekantan ekantajn ekintan ekintajn ekontan ekontajn passive participle ekata ekataj ekita ekitaj ekota ekotaj acc. ekatan ekatajn ekitan ekitajn ekotan ekotajn nominal active participle ekanto ekantoj ekinto ekintoj ekonto ekontoj acc. ekanton ekantojn ekinton ekintojn ekonton ekontojn nominal passive participle ekato ekatoj ekito ekitoj ekoto ekotoj acc. ekaton ekatojn ekiton ekitojn ekoton ekotojn adverbial active participle ekante ekinte ekonte adverbial passive participle ekate ekite ekote infinitive eki imperative eku conditional ekus

Synonyms

• komenciĝi

---

Ido

Noun

eki

1. plural of eko

---

Japanese

Romanization

eki

1. Rōmaji transcription of えき

---

Maltese

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛː.kɪ/

Noun

eki

1. plural of eku

---

Norwegian Nynorsk

Verb

eki

1. (non-standard since 2012) past participle of aka

---

Turkish

Noun

eki

1. accusative singular of ek
2. third-person singular possessive of ek

---

Volapük

Pronoun

eki

1. accusative singular of ek

---

Zou

Pronunciation

• IPA^(key): /ə˧.ki˧˥/

Noun

ekí

1. Alternative form of ki (“horn”)

References

• Lukram Himmat Singh (2013) A Descriptive Grammar of Zou, Canchipur: Manipur University, page 41