eigenwijs
Dutch
Etymology
From Middle Dutch eigenwijs, probably from Middle Low German eigenwīs.
Pronunciation
- IPA(key): /ɛi̯ɣə(n)ˈʋɛi̯s/
Audio (file)
Adjective
eigenwijs (comparative eigenwijzer, superlative meest eigenwijs or eigenwijst)
- stubborn, headstrong
Inflection
| Inflection of eigenwijs | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | eigenwijs | |||
| inflected | eigenwijze | |||
| comparative | eigenwijzer | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | eigenwijs | eigenwijzer | het eigenwijst het eigenwijste | |
| indefinite | m./f. sing. | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste |
| n. sing. | eigenwijs | eigenwijzer | eigenwijste | |
| plural | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste | |
| definite | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste | |
| partitive | eigenwijs | eigenwijzers | — | |
Synonyms
- halsstarrig
- hardnekkig
- koppig
- stijfhoofdig