effutio
Latin
Etymology
ex- + a root *fūtō (“to strike”) also found in confūtō, refūtō, and perhaps fūtilis and futuō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /efˈfuː.ti.oː/, [ɛfˈfuːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /efˈfu.t͡si.o/, [ɛfˈfuːt̪͡s̪iɔ]
Verb
effūtiō (present infinitive effūtīre, supine effūtītum); fourth conjugation, no perfect stem
- I babble, chatter, talk idly
- I blab, tell secrets
Conjugation
Conjugation of effūtiō (fourth conjugation, no perfect stem) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | effūtiō | effūtīs | effūtit | effūtīmus | effūtītis | effūtiunt |
imperfect | effūtiēbam | effūtiēbās | effūtiēbat | effūtiēbāmus | effūtiēbātis | effūtiēbant | |
future | effūtiam | effūtiēs | effūtiet | effūtiēmus | effūtiētis | effūtient | |
passive | present | effūtior | effūtīris, effūtīre | effūtītur | effūtīmur | effūtīminī | effūtiuntur |
imperfect | effūtiēbar | effūtiēbāris, effūtiēbāre | effūtiēbātur | effūtiēbāmur | effūtiēbāminī | effūtiēbantur | |
future | effūtiar | effūtiēris, effūtiēre | effūtiētur | effūtiēmur | effūtiēminī | effūtientur | |
perfect | effūtītus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | effūtītus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | effūtītus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | effūtiam | effūtiās | effūtiat | effūtiāmus | effūtiātis | effūtiant |
imperfect | effūtīrem | effūtīrēs | effūtīret | effūtīrēmus | effūtīrētis | effūtīrent | |
passive | present | effūtiar | effūtiāris, effūtiāre | effūtiātur | effūtiāmur | effūtiāminī | effūtiantur |
imperfect | effūtīrer | effūtīrēris, effūtīrēre | effūtīrētur | effūtīrēmur | effūtīrēminī | effūtīrentur | |
perfect | effūtītus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | effūtītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | effūtī | — | — | effūtīte | — |
future | — | effūtītō | effūtītō | — | effūtītōte | effūtiuntō | |
passive | present | — | effūtīre | — | — | effūtīminī | — |
future | — | effūtītor | effūtītor | — | — | effūtiuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | effūtīre | — | effūtītūrum esse | effūtīrī | effūtītum esse | effūtītum īrī | |
participles | effūtiēns | — | effūtītūrus | — | effūtītus | effūtiendus, effūtiundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
effūtiendī | effūtiendō | effūtiendum | effūtiendō | effūtītum | effūtītū |
References
- effutio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- effutio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers