ediktum
Hungarian
Etymology
From Latin edictum.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈɛdiktum]
- Hyphenation: edik‧tum
Noun
ediktum (plural ediktumok)
- edict
Declension
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | ediktum | ediktumok |
accusative | ediktumot | ediktumokat |
dative | ediktumnak | ediktumoknak |
instrumental | ediktummal | ediktumokkal |
causal-final | ediktumért | ediktumokért |
translative | ediktummá | ediktumokká |
terminative | ediktumig | ediktumokig |
essive-formal | ediktumként | ediktumokként |
essive-modal | — | — |
inessive | ediktumban | ediktumokban |
superessive | ediktumon | ediktumokon |
adessive | ediktumnál | ediktumoknál |
illative | ediktumba | ediktumokba |
sublative | ediktumra | ediktumokra |
allative | ediktumhoz | ediktumokhoz |
elative | ediktumból | ediktumokból |
delative | ediktumról | ediktumokról |
ablative | ediktumtól | ediktumoktól |
Possessive forms of ediktum | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | ediktumom | ediktumaim |
2nd person sing. | ediktumod | ediktumaid |
3rd person sing. | ediktuma | ediktumai |
1st person plural | ediktumunk | ediktumaink |
2nd person plural | ediktumotok | ediktumaitok |
3rd person plural | ediktumuk | ediktumaik |
References
- Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN