aequanimis
Latin
Etymology 1
Derived from aequ(us) (“equal”, “fair”) + anim(us) (“soul”, “will”) + -is (adjectival derivational suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ae̯ˈkʷa.ni.mis/, [ae̯ˈkʷa.nɪ.mɪs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ɛˈkwa.ni.mis/, [ɛˈkwaː.ni.mis]
Adjective
aequanimis (neuter aequanime); third declension
- (Late Latin) Alternative form of aequanimus
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | aequanimis | aequanime | aequanimēs | aequanimia | |
Genitive | aequanimis | aequanimis | aequanimium | aequanimium | |
Dative | aequanimī | aequanimī | aequanimibus | aequanimibus | |
Accusative | aequanimem | aequanime | aequanimēs, aequanimīs | aequanimia | |
Ablative | aequanimī | aequanimī | aequanimibus | aequanimibus | |
Vocative | aequanimis | aequanime | aequanimēs | aequanimia |
Descendants
- Italian: equanime
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ae̯ˈkʷa.ni.miːs/, [ae̯ˈkʷa.nɪ.miːs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ɛˈkwa.ni.mis/, [ɛˈkwaː.ni.mis]
Adjective
aequanimīs
- masculine dative plural of aequanimus
- masculine ablative plural of aequanimus
- feminine dative plural of aequanimus
- feminine ablative plural of aequanimus
- neuter dative plural of aequanimus
- neuter ablative plural of aequanimus
References
- aequanimis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- aequanimis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette