ebonit
Czech
Pronunciation
- IPA(key): /ɛbonɪt/
Noun
ebonit m
- ebonite, vulcanite
Further reading
- ebonit in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- ebonit in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
Danish
Noun
ebonit c (singular definite ebonitten, not used in plural form)
- ebonite
Declension
Declension of ebonit
common gender | Singular | |
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | ebonit | ebonitten |
genitive | ebonits | ebonittens |
References
- “ebonit” in Den Danske Ordbog
Polish
Etymology
Borrowed from French ébonite.
Pronunciation
- IPA(key): /ɛˈbɔ.ɲit/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲit
- Syllabification: e‧bo‧nit
Noun
ebonit m inan
- ebonite
Declension
Declension of ebonit
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ebonit | ebonity |
genitive | ebonitu | ebonitów |
dative | ebonitowi | ebonitom |
accusative | ebonit | ebonity |
instrumental | ebonitem | ebonitami |
locative | ebonicie | ebonitach |
vocative | ebonicie | ebonity |
Related terms
- ebonitowy
Further reading
- ebonit in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ebonit in Polish dictionaries at PWN
Romanian
Noun
ebonit n (plural ebonite)
- Alternative form of ebonită
Declension
Declension of ebonit
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) ebonit | ebonitul | (niște) ebonite | ebonitele |
genitive/dative | (unui) ebonit | ebonitului | (unor) ebonite | ebonitelor |
vocative | ebonitule | ebonitelor |