earhring
Old English
Etymology
From ēare (“ear”) + hring (“ring”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈæɑ̯rˌhrinɡ/, [ˈæɑ̯rˠˌhriŋɡ]
Noun
ēarhring m
- earring
Declension
Declension of earhring (strong a-stem)
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | ēarhring | ēarhringas |
accusative | ēarhring | ēarhringas |
genitive | ēarhringes | ēarhringa |
dative | ēarhringe | ēarhringum |
Descendants
- Middle English: Middle English: erering
- English: English: earring