earg
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *argaz. Cognate with Old Frisian erch (West Frisian erg), Middle Low German arch (Dutch erg), Old High German arg (German arg (“bad”)), Old Norse argr (Icelandic argur (“angry”)). Outside Germanic, cognate to Albanian jargë (“spit, phlegm”).
Pronunciation
- IPA(key): /æɑ̯rɡ/, [æɑ̯rˠx]
- Homophone: earh
Adjective
earg
- cowardly, timid
- evil, bad
Declension
Declension of earg — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | earg | earg | earg |
Accusative | eargne | earge | earg |
Genitive | earges | eargre | earges |
Dative | eargum | eargre | eargum |
Instrumental | earge | eargre | earge |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | earge | earga, -e | earg |
Accusative | earge | earga, -e | earg |
Genitive | eargra | eargra | eargra |
Dative | eargum | eargum | eargum |
Instrumental | eargum | eargum | eargum |
Declension of earg — Weak
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | earga | earge | earge |
Accusative | eargan | eargan | earge |
Genitive | eargan | eargan | eargan |
Dative | eargan | eargan | eargan |
Instrumental | eargan | eargan | eargan |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | eargan | eargan | eargan |
Accusative | eargan | eargan | eargan |
Genitive | eargra, eargena | eargra, eargena | eargra, eargena |
Dative | eargum | eargum | eargum |
Instrumental | eargum | eargum | eargum |
Descendants
- English: eerie
- Scots: ergh, argh