dźwig
Polish
dźwig
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *d(ъ)vigъ. By surface analysis, a deverbal from dźwigać.
Pronunciation
- IPA(key): /d͡ʑvik/
Audio (file) - Rhymes: -ik
- Syllabification: dźwig
Noun
dźwig m inan
- crane (machinery)
Declension
Declension of dźwig
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dźwig | dźwigi |
| genitive | dźwigu | dźwigów |
| dative | dźwigowi | dźwigom |
| accusative | dźwig | dźwigi |
| instrumental | dźwigiem | dźwigami |
| locative | dźwigu | dźwigach |
| vocative | dźwigu | dźwigi |
Derived terms
- dźwigowy
Further reading
- dźwig in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dźwig in Polish dictionaries at PWN