dýrð
See also: dýrd
Icelandic
Etymology
From Old Norse dýrð, from Proto-Germanic *diuriþō. Cognates include Faroese dýrd and Swedish dyrd.
Pronunciation
- IPA(key): /tirð/
- Rhymes: -irð
Noun
dýrð f (genitive singular dýrðar, nominative plural dýrðir)
- glory, splendor
Declension
declension of dýrð
f-s2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | dýrð | dýrðin | dýrðir | dýrðirnar |
accusative | dýrð | dýrðina | dýrðir | dýrðirnar |
dative | dýrð | dýrðinni | dýrðum | dýrðunum |
genitive | dýrðar | dýrðarinnar | dýrða | dýrðanna |
Related terms
- dýr (“expensive”)
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *diuriþō. Equivalent to dýrr (“dear, valuable”) + -ð (“abstract noun suffix”).
Noun
dýrð
- glory
- 1200s, Old Norwegian Homily Book (AM 619 4to.), Luke 2:14
- Dyrð sé guði á himnum, ok á jörðu friðr mönnum, er gott vilja.
- Glory to God in the highest, and on earth peace to men of good will.
- 1200s, Old Norwegian Homily Book (AM 619 4to.), Luke 2:14
Declension
Declension of dýrð (strong i-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | dýrð | dýrðin | dýrðir | dýrðirnar |
accusative | dýrð | dýrðina | dýrðir | dýrðirnar |
dative | dýrð | dýrðinni | dýrðum | dýrðunum |
genitive | dýrðar | dýrðarinnar | dýrða | dýrðanna |
Related terms
- dýrr (“dear, valuable”)
Descendants
- Icelandic: dýrð
- Faroese: dýrd
- Swedish: dyrd
- Old Gutnish: dyrþ
- ⇒ Norwegian Nynorsk: dyrdestein