düzine
Turkish
Etymology
From Italian dozzina.
Noun
düzine (definite accusative düzineyi, plural düzineler)
- dozen (twelve)
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | düzine | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | düzineyi | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | düzine | düzineler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | düzineyi | düzineleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | düzineye | düzinelere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | düzinede | düzinelerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | düzineden | düzinelerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | düzinenin | düzinelerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||