dünür
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish دوكور (düŋür), from Proto-Turkic *düŋür (“a relative by marriage”). Cognate with Old Uyghur dwyngwr (tüŋür), Karakhanid تُنكُرْ (tüŋür).
Pronunciation
- IPA(key): [dʏˈnʏɾ̝̊]
- Hyphenation: dü‧nür
Noun
dünür (definite accusative dünürü, plural dünürler)
- co-mother-in-law
- co-father-in-law
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | dünür | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | dünürü | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | dünür | dünürler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | dünürü | dünürleri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | dünüre | dünürlere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | dünürde | dünürlerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | dünürden | dünürlerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | dünürün | dünürlerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||