adžuvan
Serbo-Croatian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish ارجوان (ercuvan), from Arabic أَرْجُوَان (ʾarjuwān, “redbud”). Compare jȍrgovān, jorgovánī.
Pronunciation
- IPA(key): /adʒǔʋaːn/
- Hyphenation: a‧džu‧van
Noun
adžùvān m (Cyrillic spelling аџу̀ва̄н)
- (regional) young man
- (regional) lover
Declension
Declension of adžuvan
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adžùvān | adžuvani |
| genitive | adžuvána | adžuvana |
| dative | adžuvanu | adžuvanima |
| accusative | adžuvan | adžuvane |
| vocative | adžuvane | adžuvani |
| locative | adžuvanu | adžuvanima |
| instrumental | adžuvanom | adžuvanima |
References
- Škaljić, Abdulah (1966) Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 71
- “adžuvan”, in Речник српскохрватскога књижевног језика (in Serbo-Croatian), volume 6, Друго фототипско издање edition, Нови Сад, Загреб: Матица српска, Матица хрватска, 1967–1976, published 1990, page 115