dziwy

dziwy

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑi.vɨ/
• Rhymes: -ivɨ
• Syllabification: dzi‧wy

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *divъ. By surface analysis, dziwić +‎ -y.

Adjective

dziwy (comparative bardziej dziwy, superlative najbardziej dziwy)

1. (obsolete) bizzare, odd, unusual, weird

   Synonyms: dziwaczny, niezwykły

Declension

Declension of dziwy

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dziwy		dziwe	dziwa	dziwi	dziwe
genitive	dziwego			dziwej	dziwych
dative	dziwemu				dziwym
accusative	dziwego	dziwy	dziwe	dziwą	dziwych	dziwe
instrumental	dziwym				dziwymi
locative				dziwej	dziwych

Related terms

adjectives

• dziwaczny
• dziwny

 

nouns

• dziw
• dziwadło
• dziwak
• dziwo

 

verb

• dziwować impf

 

Etymology 2

Inherited from Proto-Slavic *divъ. By surface analysis, dziki +‎ -iwy.

Adjective

dziwy (comparative bardziej dziwy, superlative najbardziej dziwy)

1. (obsolete) wild, untamed

   Synonym: dziki

Declension

Declension of dziwy

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dziwy		dziwe	dziwa	dziwi	dziwe
genitive	dziwego			dziwej	dziwych
dative	dziwemu				dziwym
accusative	dziwego	dziwy	dziwe	dziwą	dziwych	dziwe
instrumental	dziwym				dziwymi
locative				dziwej	dziwych

Related terms

nouns

• dzik
• dziwok

 

verb

• dziczeć impf

 

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

dziwy m inan

1. nominative/accusative/vocative plural of dziw

Etymology 4

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

dziwy f

1. inflection of dziwa:
   1. genitive singular
   2. nominative/accusative/vocative plural

Further reading

• dziwy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwy in Polish dictionaries at PWN