dziwak
Polish
Etymology
From dziw + -ak.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʑi.vak/
Audio (file) - Rhymes: -ivak
- Syllabification: dzi‧wak
Noun
dziwak m pers (diminutive dziwaczek, feminine dziwaczka)
- weirdo, eccentric, kook
Declension
Declension of dziwak
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dziwak | dziwacy |
| genitive | dziwaka | dziwaków |
| dative | dziwakowi | dziwakom |
| accusative | dziwaka | dziwaków |
| instrumental | dziwakiem | dziwakami |
| locative | dziwaku | dziwakach |
| vocative | dziwaku | dziwacy |
Derived terms
adjectives
- dziwaczny
Related terms
adjectives
- dziwny
adverb
- dziwacznie
nouns
- dziw
- dziwaczność
- dziwadło
- dziwność
- dziwoląg
verb
- dziwaczeć
- dziwić
Further reading
- dziwak in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziwak in Polish dictionaries at PWN