dziwaczny
Polish
Etymology
From dziwak + -ny.
Pronunciation
- IPA(key): /d͡ʑiˈvat͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -at͡ʂnɨ
- Syllabification: dzi‧wacz‧ny
Adjective
dziwaczny (comparative dziwaczniejszy, superlative najdziwaczniejszy, adverb dziwacznie)
- weird, bizarre
Declension
Declension of dziwaczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | dziwaczny | dziwaczne | dziwaczna | dziwaczni | dziwaczne | ||
| genitive | dziwacznego | dziwacznej | dziwacznych | ||||
| dative | dziwacznemu | dziwacznym | |||||
| accusative | dziwacznego | dziwaczny | dziwaczne | dziwaczną | dziwacznych | dziwaczne | |
| instrumental | dziwacznym | dziwacznymi | |||||
| locative | dziwacznej | dziwacznych | |||||
Related terms
adjective
- dziwny
adverb
- dziwnie
nouns
- dziw
- dziwactwo
- dziwaczenie
- dziwaczka
- dziwaczność
- dziwak
- dziwność
verbs
- dziwaczeć
- zdziwaczeć
Further reading
- dziwaczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziwaczny in Polish dictionaries at PWN