dzielnica
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *dělьnica.
Pronunciation
- IPA(key): /d͡ʑɛlˈɲi.t͡sa/
Audio (file) - Rhymes: -it͡sa
- Syllabification: dziel‧ni‧ca
Noun
dzielnica f (diminutive dzielniczka)
- borough, district, quarter
Declension
Declension of dzielnica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dzielnica | dzielnice |
| genitive | dzielnicy | dzielnic |
| dative | dzielnicy | dzielnicom |
| accusative | dzielnicę | dzielnice |
| instrumental | dzielnicą | dzielnicami |
| locative | dzielnicy | dzielnicach |
| vocative | dzielnico | dzielnice |
Derived terms
adjective
- dzielnicowy
Related terms
nouns
- dzielnicowa
- dzielnicowość
- dzielnicowy
Further reading
- dzielnica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dzielnica in Polish dictionaries at PWN