dziedzic
See also: Dziedzic
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *dědiťь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʑɛ.d͡ʑit͡s/
Audio (file) - Rhymes: -ɛd͡ʑit͡s
- Syllabification: dzie‧dzic
Noun
dziedzic m pers (feminine dziedziczka)
- heir, inheritor, successor
- landlord, laird, squire
- Synonyms: gospodarz, ziemianin
Declension
Declension of dziedzic
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dziedzic | dziedzice/dziedzicowie |
| genitive | dziedzica | dziedziców |
| dative | dziedzicowi | dziedzicom |
| accusative | dziedzica | dziedziców |
| instrumental | dziedzicem | dziedzicami |
| locative | dziedzicu | dziedzicach |
| vocative | dziedzicu | dziedzice/dziedzicowie |
Derived terms
adjective
- bezdziedziczny
- dziedziczny
noun
- dziedzictwo
verb
- dziedziczyć
Further reading
- dziedzic in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziedzic in Polish dictionaries at PWN