dziczek
See also: Dziczek
Polish
Etymology
From dzik + -ek.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʑi.t͡ʂɛk/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂɛk
- Syllabification: dzi‧czek
Noun
dziczek m anim
- Diminutive of dzik; young wild boar
Declension
Declension of dziczek
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dziczek | dziczki |
genitive | dziczka | dziczków |
dative | dziczkowi | dziczkom |
accusative | dziczka | dziczki |
instrumental | dziczkiem | dziczkami |
locative | dziczku | dziczkach |
vocative | dziczku | dziczki |
Noun
dziczek m pers
- (dated) Diminutive of dzik; unmannerly, uncivilized, or antisocial person
Declension
Declension of dziczek
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dziczek | dziczki |
genitive | dziczka | dziczków |
dative | dziczkowi | dziczkom |
accusative | dziczka | dziczków |
instrumental | dziczkiem | dziczkami |
locative | dziczku | dziczkach |
vocative | dziczku | dziczki |
Noun
dziczek
- genitive plural of dziczka
Further reading
- dziczek in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dziczek in Polish dictionaries at PWN