dysponentka
See also: dysponentką
Polish
Etymology
From dysponent + -ka.
Pronunciation
- IPA(key): /dɨs.pɔˈnɛn.tka/
- Rhymes: -ɛntka
- Syllabification: dys‧po‧nen‧tka
Noun
dysponentka f (masculine dysponent)
- female equivalent of dysponent (“dispenser, holder”) (person or institution having the right to dispose of something)
- Synonyms: szafarka, zarządczyni
Declension
Declension of dysponentka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dysponentka | dysponentki |
| genitive | dysponentki | dysponentek |
| dative | dysponentce | dysponentkom |
| accusative | dysponentkę | dysponentki |
| instrumental | dysponentką | dysponentkami |
| locative | dysponentce | dysponentkach |
| vocative | dysponentko | dysponentki |
Related terms
adjective
- dysponowany
noun
- dysponenda
verbs
- dysponować impf, zadysponować pf
Further reading
- dysponentka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dysponentka in Polish dictionaries at PWN