dysonans
Polish
Etymology
Borrowed from French dissonance, from Middle French, from Latin dissonantia.
Pronunciation
- IPA(key): /dɨˈsɔ.nans/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnans
- Syllabification: dy‧so‧nans
Noun
dysonans m inan
- (music) dissonance (harsh, discordant combination of sounds)
- Synonym: dysharmonia
- discord (lack of harmony)
Declension
Declension of dysonans
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dysonans | dysonanse |
genitive | dysonansu | dysonansów |
dative | dysonansowi | dysonansom |
accusative | dysonans | dysonanse |
instrumental | dysonansem | dysonansami |
locative | dysonansie | dysonansach |
vocative | dysonansie | dysonanse |
Derived terms
noun
- dysonans poznawczy
Further reading
- dysonans in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dysonans in Polish dictionaries at PWN