dymać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *dymati.

dymać impf

(intransitive, colloquial) to dash, to rush, to scamper, to scurry
Synonym: pędzić
Dymaj do domu po bilet! ― Run home and get the ticket!

dymać impf (perfective wydymać)

(transitive, reflexive, vulgar) to fuck, to have sex
Synonyms: see Thesaurus:uprawiać seks
(transitive, vulgar) to exploit, to fuck over, to screw
Kiedy tam pracował, dymali go jak chcieli. ― When he worked there, they screwed him as they wanted.

Conjugation of dymać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dymać
present tense	1^st	dymam			dymamy
	2^nd	dymasz			dymacie
	3^rd	dyma			dymają
	impersonal	dyma się
past tense	1^st	dymałem	dymałam		dymaliśmy	dymałyśmy
	2^nd	dymałeś	dymałaś		dymaliście	dymałyście
	3^rd	dymał	dymała	dymało	dymali	dymały
	impersonal	dymano
future tense	1^st	będę dymał, będę dymać	będę dymała, będę dymać		będziemy dymali, będziemy dymać	będziemy dymały, będziemy dymać
	2^nd	będziesz dymał, będziesz dymać	będziesz dymała, będziesz dymać		będziecie dymali, będziecie dymać	będziecie dymały, będziecie dymać
	3^rd	będzie dymał, będzie dymać	będzie dymała, będzie dymać	będzie dymało, będzie dymać	będą dymali, będą dymać	będą dymały, będą dymać
	impersonal	będzie dymać się
conditional	1^st	dymałbym	dymałabym		dymalibyśmy	dymałybyśmy
	2^nd	dymałbyś	dymałabyś		dymalibyście	dymałybyście
	3^rd	dymałby	dymałaby	dymałoby	dymaliby	dymałyby
	impersonal	dymano by
imperative	1^st	niech dymam			dymajmy
	2^nd	dymaj			dymajcie
	3^rd	niech dyma			niech dymają
active adjectival participle		dymający	dymająca	dymające	dymający	dymające
passive adjectival participle		dymany	dymana	dymane	dymani	dymane
contemporary adverbial participle		dymając
verbal noun		dymanie