dyggleikr
Old Norse
Etymology
From dyggr + -leikr.
Noun
dyggleikr m
- faithfulness, probity
Declension
Declension of dyggleikr (strong a-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | dyggleikr | dyggleikrinn | dyggleikar | dyggleikarnir |
accusative | dyggleik | dyggleikinn | dyggleika | dyggleikana |
dative | dyggleiki | dyggleikinum | dyggleikum | dyggleikunum |
genitive | dyggleiks | dyggleiksins | dyggleika | dyggleikanna |
References
- dyggleikr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press